از پس شـیـشه عـــــــــینک اســتاد
ســـــــــرزنش وار به من مـــــینگرد
باز در چــــــــــــهره من مــــــیخواند
که چــــــــــها در دل من مـــــیگذرد
*******
میکند مـــــــطلب خود را دنــــــبال
بچه ها عشق گــــــــناه است گناه
وای اگـــــــــــر بر دل نو خاسته ای
لشـــــــــــکر عشــــــق بتازد بیگاه
*******
من نشستم همه ساعت خـاموش
در دل خویشتنم غــــــوغایی است
ساکــــــــــتم گرچه بظاهــــــر اما
در دلــــــــــم با غم تو سودائیست
*******
مبصر امــــــروز چو اسمم را خواند
بــــــــیخبر داد کشـــــــــیدم غایب
رفقایم همـــــــــگی خــــــــندیدند
که جنون گشــــته به طفلک غالب
*******
بــــچه ها هــــــیچ نمیدانستــــند
که من آنــــــجایم و دل جـای دگر
دل آنهاســـــت پی درس و کــتاب
دل من در پی ســــودای دگــــــر
*******
من بـــــــــــیاد تو وآن روز بهـــــــــار
که تــــــو را دیدم در جـــــــــامه زرد
تــــــو ســـخن گفتی اما نه ز عشق
من سخن گفــــــــــتم امــا نه ز درد
*******
من بیــــــــاد تو و آن خــــــاطره ها
یاد آن دوره که بگـــــــذشت چو باد
که در این وقت به من مینــــــــگرد
از پس شیشه عینک اســـــــــــتاد
دهستانی