از پس شـیـشه عـــــــــینک اســتاد(دهستانی)

از پس شـیـشه عـــــــــینک اســتاد
ســـــــــرزنش وار به من مـــــینگرد

باز در چــــــــــــهره من مــــــیخواند

که چــــــــــها در دل من مـــــیگذرد

*******

میکند مـــــــطلب خود را دنــــــبال

بچه ها عشق گــــــــناه است گناه

وای اگـــــــــــر بر دل نو خاسته ای

لشـــــــــــکر عشــــــق بتازد بیگاه

*******

من نشستم همه ساعت خـاموش

در دل خویشتنم غــــــوغایی است

ساکــــــــــتم گرچه بظاهــــــر اما

در دلــــــــــم با غم تو سودائیست

*******

مبصر امــــــروز چو اسمم را خواند

بــــــــیخبر داد کشـــــــــیدم غایب

رفقایم همـــــــــگی خــــــــندیدند

که جنون گشــــته به طفلک غالب
 *******

بــــچه ها هــــــیچ نمیدانستــــند

که من آنــــــجایم و دل جـای دگر

دل آنهاســـــت پی درس و کــتاب

دل من در پی ســــودای دگــــــر

*******

من بـــــــــــیاد تو وآن روز بهـــــــــار

که تــــــو را دیدم در جـــــــــامه زرد

تــــــو ســـخن گفتی اما نه ز عشق

من سخن گفــــــــــتم امــا نه ز درد

*******

من بیــــــــاد تو و آن خــــــاطره ها

یاد آن دوره که بگـــــــذشت چو باد

که در این وقت به من مینــــــــگرد

از پس شیشه عینک اســـــــــــتاد 

 دهستانی