آن شنیدی که در حد مرداشت (سنایی)

آن شنیدی که در حد مرداشت
بود مردی گدا وگاوی داشت

از قضا را وبای گاوان خاست
هرکه را پنج بود، چار بکاست

روستایی ز بیم درویشی
رفت تا بر قضا کند پیشی

بخرید آن حریص بیمایه
بدل گاو، خر ز همسایه

چون بر آمد ز بیم روزی بیست
از قضـا خر بمرد و گاو بزیست

سر برآورد از تحیّر و گفت
کای شناسای رازهای نهفت

هرچه گویم بوَد ز نسناسی
چون تو خر را ز گاو نشناسی!

سنایی