روزکی چـــــند در جهان بودم (ابو علی سینا)

روزکی چـــــند در جهان بودم     
بر سر خـــــاک باد پیمودم

ساعتی لطف و لحظه‌ای در قهر      
جان پاکــــیزه را بــــیالودم

با خرد را به طبع کردم هجو      
بی خرد را به طمع بـــستودم

آتـشی بر فروخــــــتم از دل      
وآب دیده ازو بــــــــپالودم

با هواهای حرص و شــیطانی      
ساعــــتی شادمـــان نیاسودم

آخر الامر چون بر آمد کار      
رفتـــم و تخم کشته بدرودم

کـس نداند که مــن کـــجا رفتم     
خود ندانم که من کجا بودم

ابو علی سینا

******************

چند روزی درین جهان بودم
بر سر خاک باد پیمودم

بدویدم بسی و دیدم رنج
یک شب از آز خویش نغنودم

نه یکی را بخشم کردم هجو
نه یکی را به طمع بستودم

به هوا و به شهوت نفسی
جان پاکیزه را نیالودم

هر زمانی به طمع آسایش
رنج بر خویشتن نیفزودم

و آخرم چون اجل فراز آمد
رفتم و تخم کشته بدرودم

یار شد گوهرم به گوهر خویش
باز رستم ز رنج و آسودم

من ندانم که من کجا رفتم
کس نداند که من کجا بودم

سنایی
https://ganjoor.net/sanaee/divans/ghgh/sh126/