یا ثامن الائمه، من از کثرت گناه‏ (صابر همدانی)

یا ثامن الائمه، من از کثرت گناه‏
در بارگاه قدس تو آورده‏ام پناه‏

چندان اسیر دست هوی و هوس شدم‏
تا موی من سپید شد و روی من سیاه‏

تا در جوار قرب تو یابم مگر که ره‏
اینک ز ره رسیده پشیمان و عذرخواه‏

قومی به اشتباه، گرم نیک بشمرند
چون نیستم نکو، نشود بر من اشتباه‏

ای آنکه از نگاه تو احیاست عالمی‏
باشد که بفکنی به من از مرحمت نگاه‏

خاکم به سر، که طعن رقیبان کشد مرا
گر خاکسار خویش نگیری ز خاک راه‏

دنیا طلب نیم، که بخواهم ز حضرتت‏
جاه و جلال دنیوی و بزم و دستگاه‏

کوته نظر نیم، که کنم کیمیا طلب‏
تا همچو دیگران دهیم زین نمد کلاه‏

کالای معرفت ز تو دارم امید و بس‏
بی‏معرفت چگونه شناسد گدا ز شاه؟

آن معرفت، که خوب‏تر از این شناسمت‏
آن معرفت، که پی‏برمت بر مقام و جاه‏

هر چند در طریقه‏ی توحید و حکم شرع‏
حاجت ز غیر حق طلبیدن بود گناه‏

من غیر حق ندانمت ای منبع کرم‏
وز حق جدا نخوانمت ای مظهر الاه‏

گر زانچه گفته‏ام نه دلم با زبان یکی است‏
رویم سیاه گردد و عمرم شود تباه‏

صابر همدانی

http://hosenih.mihanblog.com/post/1110