شعر و ادب پارسی
چـرا چـو قصه فـرامـوش یکدگر باشیم
بیـا کـه راحــت آغــوش یکدگر باشیم
بیا کـه همچو شقایق ز داغ محـنت هم
سبو به دوش و قدح نوش یکدگر باشیم
قـرار خـاطـر انــدوهبـار هـــم گــردیــم
چـــراغ کلبــه خـامــوش یکدگر باشیم
بیا ز ساغـر چشمـان هـم به هشیـاری
زنیـم بـاده و مــدهــوش یکدگر باشیم
زنیـم پیرهـن شــوق را بـه دامــن چـاک
چـو در خیـال بــر و دوش یکدگر باشیم
بیا که همچو شب و روز در غم و شادی
سپید پـوش و سیه پوش یکدگر باشیم
چــو روزگـار فرامـوش مـی کنــد مــا را
چرا چــو قصــه فـرامـوش یکدگر باشیم.
بیژن ترقی
